ในปี พ.ศ. 2490 ผู้นำราชวงศ์ราณา โมฮัน ชัมเชอร์ ชังค์ บะหะดุร์ ราณา ได้ถอดถอดพระเจ้าตริภูวัน พีระ พิกรม ศาหะ เทวะ ออกจากราชสมบัติ และยกเอาพระเจ้าชญาเนนทระผู้เป็นพระนัดดาขึ้นครองราชสมบัติ อินเดียซึ่งขณะนั้นได้รับเอกราชแล้ว ได้มีบทบาทสำคัญในการสนับสนุนให้พระเจ้าตริภูวันได้ครองราชสมบัติอีกครั้ง และสนับสนุนรัฐบาลใหม่ซึ่งส่วนใหญ่ประกอบด้วยสมาชิกพรรคคองเกรสเนปาล ยังผลให้บทบาททางการเมืองของราชวงศ์ราณาสิ้นสุดลง

ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2539 - 2549 ได้เกิดสงครามกลางเมืองเนปาล ซึ่งเป็นความขัดแย้งระหว่างฝ่ายรัฐบาลกับพรรคคอมมิวนิสต์เนปาล จนนำไปสู่การยกเลิกการปกครองระบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์และเปลี่ยนเป็นการปกครองระบบสาธารณรัฐเมื่อ 28 พ.ค. 2551 ในช่วงที่เป็นราชอาณาจักรนี้ เนปาลเป็นประเทศเดียวในโลกที่เป็นรัฐศาสนาโดยใช้ศาสนาฮินดูเป็นศาสนาประจำชาติ [1] ส่วนสหพันธ์สาธารณรัฐประชาธิปไตยเนปาลเป็นรัฐทางโลก[2]\